ข้าวหอม - คุณมีธุระอะไร (นี่หล่อนพูดดีๆกับเค้าได้มั้ยยะ เหอๆๆ)
เตชิต - ชั้นก็จะมาดูน่ะสิ ว่าเธอทำผิดสัญญากับชั้นรึเปล่า
ข้าวหอม - คุณไม่ต้องห่วงหรอก ถ้าคุณรักษาสัญญา ชั้นก็จะรักษาคำพูดเหมือนกัน
เตชิต - ดี! จะได้ไม่ต้องพูดหลายครั้ง
ยิ้ม แกจะไปไหนก็ไปนะ เดี๋ยวเสร็จธุระแล้วชั้นโทรตามเอง
ครูบัว - ข้าวหอมไม่อยู่หรอกค่ะ ไปขอทุนเรียนที่กรุงเทพกับรตี
เตชิต - อะไรนะ
เค้ากล้าขัดคำสั่งผมเหรอ
การที่เขาแอบไปกรุงเทพโดยไม่บอกผม ถือเป็นการขัดคำสั่ง และเจตนาจะลองดีกับผม
(พูดได้เหมือนท่องมากกกกกกน้องเอ๋ย อิอิ)
หวังว่าครูบัวคงจะเข้าใจผมเหมือนกันนะครับ
ยิ้ม - นายซิตครับ เป็นหยังคือฟ้าวกลับแท้ล่ะครับ รึว่า ร่ำลาน้องข้าวหอมเรียบร้อยแล้วแม่นบ่
เตชิต - ไอ้ยิ้ม แกเป็นคนขับรถหรือนักข่าวกันแน่
ถามอยู่ได้ น่ารำคาญว่ะ (ขี้โมโหจริงนะพ่อคู้ณณณ เหอๆๆๆ)
โตมร - กลับมาแล้วเหรอไอ้เตชิต
เตชิต - หวัดดีครับ
โตมร - ชั้นนึกไม่ถึงว่าแกจะทำอะไรห่ามๆอย่างนี้ได้
เตชิต - พ่อพูดอะไร ผมไม่เข้าใจ
โตมร - ก็แกเป็นคนสั่งให้คนไปวางเพลิงบ้านทอฟ้าไม่ใช่เหรอ
เตชิต - เผาบ้านทอฟ้า! ผมเปล่านะพ่อ แล้วมีใครเป็นอะไรรึเปล่า
โตมร - ก็...ครูบัวถูกไฟคลอกตายไปแล้ว
เตชิต - ครูบัวตายแล้วเหรอ
โตมร - อะไร นี่แกไม่ได้ทำจริงๆเหรอ ชั้นคิดว่าแกเป็นคนทำซะอีก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น